key-one
میسرایم یک غزل من بهرکیوان
واژه واژه ازدل وازعمق این جان
جان به لب آمدزهجران نگارم
دلبری که بردزعقلم دین وایمان
چون قلندرگشتم ازهجروفراقش
همچومجنونم نباشدعقل وسامان
صددریغاکه نبودم همچولیلا
عاشقی رسمش نباشدچون بدینسان
مردم آخرازفراقش صددریغا
همچوعشاق اساطیری به حرمان
آخرآمدقافیه شعرم بپایانش رسید
مرثیه گشت بوغزل وفاسیزیاردان
شعربداهه ازنیما
تقدیم به کیوان
پ تو اینجا چیکار میکنی با این همه استعداد؟!!!
1392/11/12 - 21:47مرسی داری . دمت گرم
کیوان جان دوروبرم شلوغه
1392/11/12 - 21:49نتونستم اونی که میخواستم بشه...
بهرحال برگ سبزیست تحفه درویش
امیدکه مقبول افتد
شایدوقتی دیگر
خوشحال شدم واقعا!!
1392/11/12 - 21:52انتظارشو نداشتم ...
ممنون از لطفت نیما جان.
خواهش..
1392/11/12 - 22:15کیوان عزیز..
سرصرافت یه شعرآس برات میگم
دوستدارشما
نیما
مرسی. این شعرو تقدیم میکنم به مخاطب خاصم
1392/11/12 - 22:17